Dag 16: Guilin naar Cenxi
Een hele korte nacht met een hele lange dag er achteraan. Ons vliegtuig vertrok stipt op tijd vanuit Guilin en om 08.15 uur kwamen we aan in Guangzhou (provincie Guangdong / Kanton). Onze gids voor de komende 3 dagen, David, stond ons keurig op te wachten en om ca. 09.15 uur zaten we in ons busje richting Cenxi.
We moeten even wennen aan David, het is duidelijk dat hij voor 90% alleen voor Amerikanen werkt. Hij praat met een hoog “uhu” en “you know” gehalte, met veel bla bla. Aan het einde van de dag prikten we er wel een beetje doorheen en valt hij best mee. Op zijn beurt had hij ook door dat wij anders zijn dan de Amerikanen en niet overal onze neus voor ophalen of al te kritisch zijn.
De rit van Guangzhou naar Cenxi duurde in totaal 4 uur, het was een prachtige rit geheel over expressways dus niks geen slechte wegen. Tot onze verbazing was het zelfs bergachtig gebied. Tussendoor lagen heel veel kleine dorpjes voornamelijk bestaande uit witte huizen en heel veel rijstvelden, De oleanders en bougainvilles groeien gewoon in het wild langs de weg.
We waren allemaal best moe en ondanks de mooie uitzichten dommelden we om de beurt toch even weg.
Rond 13.00 uur kwamen we in Cenxi aan. David is hier samen met de driver 2 jaar geleden voor het laatst geweest en beiden waren compleet gedesoriënteerd, er schijnt veel verandert te zijn. Er worden diverse nieuwe appartementengebouwen langs de rand van de stad gebouwd en sommige blokken in de stad zijn platgegooid om plaats te maken voor nieuwbouw. Ook zijn er diverse nieuwe Chinese hotels bijgekomen.
In vergelijking met de andere steden waar wij zijn geweest is Cenxi echt een plattelandsstad, niet zo groot en ook niet zo druk. Na wat zoeken en keren op de weg vinden we het Ali Xiang hotel. Het is een oud hotel, met 3 Chinese vergane glorie sterren, maar de kamer die wij hebben is ruim. We hebben een family suite: 2 kamers, 1 met 3 grote bedden en 1 kamer met een kingsize bed, die laatste kamer hebben de meiden gelijk in beslag genomen. Helaas heeft de suite geen internet draadje, morgen mag ik van een draadje in een andere kamer gebruik maken.
En dan zijn we in Cenxi op Moederdag. Ik heb mijn moederdagcadeautjes 2 weken geleden al gehad, maar als ik Linds en Aims zie dan zijn zij eigenlijk mijn grootste moederdagcadeaus. Nu mogen we Linds juist op Moederdag zo dicht bij haar China moeder brengen. Wist haar China moeder dat maar. Als we door de stad lopen kijk je toch onbewust of je een vrouw ziet die op Linds lijkt. We plagen Linds dat de hele stad vol zit met ooms en tantes van haar, maar ze reageert overal vrij lauwtjes op. Het enige waar ze enthousiast over is, is dat de meeste vrouwen hier klein zijn “huh ik ben al acht en bijna even groot als zij, nou dan word ik echt wel lang met hun vergeleken”. Veel vrouwen komen tot mijn schouder en ik ben maar 1.56 mtr. Herkenbaar bij de Zhuang kinderen zijn vooral de hoge voorhoofden, Linds had dat ook toen ze nog klein was.
Om het kindertehuis te bezoeken ben je vrijwillig verplicht om een donatie te geven. De directrice heeft te kennen gegeven dat ze graag een eenvoudige digitale camera zouden willen hebben om makkelijker foto’s van de kinderen uit te wisselen met diverse instanties. Dus ’s middags na een smakelijke lunch in restaurant “Western Food City of Hawaii” (hoe verzinnen ze het) op zoek naar een camera. We waren redelijk snel geslaagd en toen de winkel hoorde dat het voor het kindertehuis was hebben we zelfs nog een flinke korting en veel extra’s erbij gekregen. Daarna naar de supermarkt om snoep en jelly’s voor de kinderen te kopen.
Morgenochtend hebben we een afspraak met de directrice in het kindertehuis, daarna gaan we nog samen lunchen inclusief nanny’s (voor zover nog aanwezig) en een tiental kinderen. Op dit moment verblijven er nog slechts 50 kinderen die > 14 jaar zijn. Lindsey vindt dit bezoek heel erg spannend.
Na 2 uurtjes rusten zijn we ’s avonds weer heerlijk gaan eten ditmaal in een Chinees lounge- achtig restaurant, met sofa’s om een tafel heen, waarop je languit kon liggen als je wilde. Onze Aims heeft zich tegoed gedaan aan de garnalen en geniet zo erg van het eten hier. Hierna zijn we naar het centrale plein gegaan, dit was GEWELDIG. Eén grote sociale bezigheid. Een groep die bezig was met linedancing op Chinese country muziek, een groep skaters, Chinese dansers (Amy heeft fanatiek meegedaan en niet slecht ook!), spelletjes en een alternatieve zandbank waarin het zand was vervangen door een speciaal soort zaad. Uiteraard konden we hier niet ongemerkt aan voorbij lopen, de dames zaten binnen no-time in de “zandbak”. Overal kindertjes (leeftijd ca. 1 – 3 jaar), overwegend jongetjes, die allemaal op de foto wilden. Hier had Linds het eindelijk echt naar haar zin en we moesten dan ook beloven om morgen weer terug te gaan, want deze sociale bijeenkomst schijnt dus iedere dag te zijn.
Terug in ons hotel en na een frisse douche hoorden we knallen, kijkend uit het raam vanaf de 7e verdieping zagen we dat de dag op het plein werd afgesloten met een schitterend vuurwerk. “Dit is voor ons hè mam, omdat wij in Cenxi zijn” zei Linds.
Liefs,
L.A.R.S.
