Dag 5: De omgeving rond Lijiang

Waar: Snow Mountain, Baisha, Shuhe

Vandaag hebben we een heerlijke dag gehad, we zijn op stap gegaan met onze gids voor de komende 5 dagen: Li Chung (Elena). Elena heb ik via een internetsite voor Chinese gidsen gevonden en is echt een hele leuke jonge vrouw die Engels heeft gestudeerd en in deze regio is opgegroeid. Ze had gelijk contact met de meisjes en je ziet dat ze veel plezier heeft in haar werk.

Onze eerste trip vanochtend was naar Snow Mountain, de enige witte bergtop die je ziet vanuit Lijiang. We zijn met een kabelbaan naar boven gegaan > 3000 mtr en hebben daar een 2 uur durende wandeling gemaakt door Spruce Meadow. Hier heb je grote kans om yaks te zien, maar vandaag speelden ze verstoppertje en wij hebben ze niet gevonden. Elena ging samen met de meisjes paddestoelen en allerlei vruchtjes zoeken, dus die hadden het helemaal naar hun zin. Af en toe kwamen er berggeiten en paardjes voorbij lopen en dat leidde weer goed af. Door Elena’s ervaring wist ze ook alle grote Chinese reisgroepen voor te blijven en zaten wij steeds als eerste op de beste plek van de bus bij deze attractie. Verder reizen wij met een privé minibusje.

Het weer werkt overigens prima mee, boven op de berg was het heerlijk met zon en is het lekker in een shirt met lange mouwen en toen we net in de auto zaten begon het te regenen.

Hierna zijn we naar het plaatsje Baisha gegaan, een plattelandsdorpje waar we hebben gelunched en een wandeling hebben gemaakt. De lunch was in een soort garage met eenvoudige meubilair, maar smaakte prima. De groenten die je hier krijgt smaken ècht naar groenten en komen zo vers zonder pesticiden van het land. Ook de paddestoelen smaakten heerlijk, alleen eggplant (aubergine) konden we niet zo waarderen, beetje slijmerig. De wandeling door het dorpje was heel leuk, je ziet hier verder geen toeristen waardoor je echt een indruk krijgt hoe de mensen hier leven. Enkele kindertjes (meestal jongetjes) die we onderweg zagen hebben we een ballon gegeven en ondanks dat ze eerst verlegen zijn, zwaaien ze ons daarna vrolijk uit.

Met Elena hebben we onderweg leuke gesprekken over de leefgewoonten tot en met de een kind politiek en hoe zij van plattelandsmeisje ver van de bewoonde wereld toch tot de universiteit is gekomen.

Vanuit Baisha zijn we naar Shuhe gegaan. Shuhe lijkt wat op Lijiang alleen veel kleinschaliger, minder toeristisch dan Lijiang. Ook hier loopt door de hele stad een watersysteem die direct uit de bergen komt met zuiver water. Het water heeft door de mineralen een mooie jade groene kleur en Elena vertelde aan de meisjes dat als je gaat zingen er bubbels uit de grond komen, dus Linds heeft haar mooiste gezang laten horen. Op dit watersysteem komt geen riool uit. Het water wordt gebruikt om te koken, groenten te wassen en kleding te wassen.

We zijn trots op de meiden want ze lopen hier echt heel veel. Ze passen zich goed aan en genieten van de kleine dingen om zich heen: rozen in alle kleuren die nog echt naar rozen ruiken, rode kersen, zoete aardbeien, besjes zoeken, dieren kijken en ja hier zijn ook lieveheersbeestjes.

Als laatste zijn we naar een buitenwijk gegaan waar Elena zelf woont, hier hebben we een stukje door het land gelopen om te zien wat de mensen verbouwen, het oogsten en wassen om het de volgende dag op de markt te verkopen. Van daaruit was het nog maar een klein stukje lopen naar ons guesthouse waar we na een lange dag ons achter ds, koffie en een sprite hebben gesettled.

Vanavond moeten we inpakken want vanaf morgen gaan we in een paar dagen tijd reizen van Lijiang, via de Tea trek horse route Shaxi naar Dali.

China wordt steeds mooier.

Liefs van ons 4-en,

Wei, Zhu, Ray, San

Lieve kijkers ik hat hetheel leuk met de gits Sorie dat het zo kort is want ik heb Geen zin doei

Van lindsey en amy doei En mijn moeder heeft spierpijn.